Blog

Bij het afstuderen aan de Klassieke Academie wordt elk jaar de Prix de Norvège uitgereikt aan twee studenten. De prijs wordt beschikbaar gesteld door kunstliefhebber Egbert Pfijfers. Het is een geheel verzorgde reis naar het mooie Noorwegen. Dit jaar was ik één van de studenten die het in ontvangst mocht nemen. Op verzoek van de Klassieke Academie te Groningen heb ik er een klein stukje over geschreven:

Noorwegen

De natuur in Noorwegen is schoon, zeer schoon. Het land laat zich overwegend kennen als een grijs blauwe wereld. Maar als het licht doorbreekt, en de wolken even de zonnestralen de aarde laten aanraken, kleurt het schoon van Noorwegen groen, paars en geel. De fjorden weerspiegelen de lucht, maar laten tegelijkertijd een weerschijn zien van de imposante rotspartijen die Noorwegen rijk is. Donker en duister, als krochten van de diepten, prikkelt die schaduw de ziel.

De Prix de Norvège is een ticket tot een onvergetelijk land. Tussen de misten de fjorden zien, of tussen de fjorden de misten zien, een veranderlijk standpunt van jewelste.

Onlangs kwam ik een interessant filmpje tegen van Bork S. Nerdum, de zoon van schilder Odd Nerdrum. Nerdrum zegt over zijn eigen schilderijen dat het kitsch is en zet zich af tegen het gedachtegoed van het modernisme. Echte kunst bezit kwaliteit, laat universele emoties zien en gaat voorbij aan het ‘ik’ zijn van de kunstenaar. En niet in de minste plaats kunnen echte kunstwerken de tand des tijds doorstaan. Ondersteund door de filosofische ideeën van Aristoteles laat hij zich bewegen zijn kunstwerken te maken: pure kitsch.

Op de TRAC 2018 sprak Odd Nerdrum hierover. Fel zette hij zich af tegen de moderne samenleving, tegen het gedachtegoed van Kant en tegen de niet zo representatieve kunst. Stof tot nadenken. Want wat beweegt mij als kunstenaar? Schilder ik om te schilderen, kan ik voorbij gaan aan mijn eigen ik en werk maken om het werk?

Meer weten:

https://www.youtube.com/watch?v=iyWEQxWWAY0&feature=youtu.be

www.worldwidekitsch.com